Cuando se generan tantas expectativas, es probable que uno se acabe decepcionado. Y Shame no es una excepción. Demasiado adornada con premios y alabanzas (por ejemplo, críticos de cine o el mismo George Clooney), Shame no tiene consistencia alguna. Es una historia a la deriva, como improvisada, de Brandon, un hombre sin rumbo, obsesionado por el sexo y en determinadas ocasiones impotente (como una muestra de falta de compromiso con las mujeres). El director se recrea con las situaciones de sexo y sangre, todo con una estética pretenciosamente dramática, 'reflexiva' y emotiva que no convence en absoluto.

Fotografía: Filmfilia
3 Responses to 'Shame'
Comment by maria.
Tinc ganes de veure-la. N'he sentit a parlar molt bé encara que no t'hagi convençut.^-^
Comment by Quim Badenes.
A mi tampoco me ha entusiasmado, pero no coincido en algunas cosas. No es unahistoria a la deriva ni improvisada, solo que en lugar de tener una estructura clasica, la suya es de progresión dramática. Y en cuanto a su obsesión, me parece que la presencia de la hermana indica que hay un pasado familiar oscuro que bastante tendrá que ver en su incapacidad para amar o ser amado. Hay un claro trauma, que al no explicarse hace la peli algo más interesante en mi opinión. Si debe ser o no tan explicita, dependerá del pudor de cada uno. Te dejo mis comments aqui http://bit.ly/yC26iI. Salut!
Comment by Bargalloneta.
UI!!!!
estic totalment en desacord amb tu!!! a mi em va encantar... aquest camí d'autodestrucció d'un personatge aparentment gentleman que cau en un pou sense fons, i el que es pitjor que no fa res per evitar-ho el vaig trobar molt interessant...
Fasbinder és un actor a seguir i evidentment no puc dir altra cosa de la Mulligan que no sigui coses bones... estic totalment enamorada d'ella!!!!
petons
Publica un comentari a l'entrada